Ondernemer of inhuurkracht?

In mijn Get Clients-groepen en op ondernemersnetwerken kom ik ze regelmatig tegen: mensen die hun  onderneming zien als een voortzetting van hun werknemerschap. Dat is immers een vorm die ze al kennen. Symptomen van dit verschijnsel zijn:

  • Zij laten zich inhuren als veredelde, meestal duurder betaalde, werknemers. Als een manusje van alles zijn ze overal voor in. Vraag je aan deze mensen wat ze doen, dan zeggen ze zoiets als: “Ik ben organisatieadviseur. Ik heb laatst een fusie tussen afdelingen begeleid. Ik heb ook wel eens geholpen om het logistieke systeem te verbeteren. Dat was bij een zorginstelling. In een voedingsmiddelenbedrijf heb ik me bezig gehouden met een CRM-systeem. Ik vind het allemaal heel leuk om te doen. En o ja, ik ben ook nog coach, dat vergat ik nog.”  Etc. etc.
  • Ze denken iedere keer dat ze er zijn als ze één klant hebben. Iedere klant is een soort tijdelijk werkgever(tje), groot of klein. Dan voelen ze zich een tijdje onder de pannen. Ze sturen mij een mailtje: “Ik ga voorlopig het Get Clients Now! programma niet doen want ik heb net een klant gekregen. Ik ben zo blij! In de toekomst misschien”. Tot het einde in zicht komt en de paniek weer toeslaat.
  • Ze werven door hun CV naar iedereen te sturen, met een opsomming van hun opleidingen en werkervaringen. Net zoals een sollicitant dus.

Wat het nadeel hiervan is, is dat deze ondernemers onvoldoende werken aan het creëren van een voortdurende stroom klanten op de langere termijn. Ze zullen vaak het gevoel hebben dat ze achter klanten aan moeten jagen, omdat de stroom telkens dreigt op te drogen.

Waar deze mensen nog een slag in kunnen maken, is zichzelf als een bedrijf te zien. Wat zijn de kenmerken daarvan?

  • Aan de basis daarvan staat de creatie van een concept: een aanbod waarmee ze een oplossing bieden voor een bepaalde behoefte bij een specifieke doelgroep. Bijvoorbeeld: je biedt loopbaanbegeleiding voor veertigers en vijftigers vanaf HBO-niveau die toe zijn aan een nieuwe stap in hun carrière.
  • Ze ontwikkelen marketingmateriaal (brochures, website, artikelen) om de doelgroep te interesseren voor hun concept.
  • Ze ontwikkelen vormen om hun dienst op een aantrekkelijke manier te verpakken. Een voorbeeld is het standaardiseren van hun concept in de vorm van workshops en trajecten. Hun dienst wordt eigenlijk een product (dit heet productizing).
  • Ze besteden tijd en energie aan systematische marketing. Acquisitie van klanten is niet een eenmalige gebeurtenis die voortkomt uit paniek. Ze hebben systemen om hier voortdurend aandacht aan te besteden zodat ze zich zeker stellen van klanten op de korte en lange termijn.

En hoe zit het met jou? Je reactie is welkom! Klik op reacties.

2 reacties op “Ondernemer of inhuurkracht?”

  1. Denise Hilhorst schreef:

    Vanmorgen heb ik dit verhaal gelezen en het eens goed tot me door laten dringen. Waarschijnlijk voel ik me aangesproken, want ik wil er op sommige punten toch iets tegenover zetten.
    Wat is er mis met voor ‘van alles’ in zijn? Ik kan me voorstellen dat je ongeloofwaardig wordt als je zowel de vloeren komt boenen als de directeur komt adviseren, maar waarom zou je binnen bepaalde perken niet van de vrijheid mogen genieten die je als ondernemer nou juist hebt?
    Bij sommige diensten is het gewenst dat je (af en toe) ter plekke aanwezig bent. Je lijkt dan een veredelde (waarom veredeld?) duurbetaalde werknemer, maar je hebt dat geld hard nodig (je draagt immers alle risico’s zelf) én de opdrachtgever verwacht dat je direct ‘piekt’ en resultaat behaalt. Want jij bent immers die duurbetaalde kracht… Bovendien heb je wel degelijk meerwaarde als je niet al jaren tot het vaste meubilair behoort.
    Potentiële opdrachtgevers vragen vrijwel zonder uitzondering om je ‘cv’. Als je zegt dat je een website hebt waarop ook een portfolio te zien is, willen ze toch liever dat je je cv mailt.
    Tot ziens op 22 maart 😉

  2. Hoi Denise,
    je stelt goede vragen. Ik ga er nog wat aparte weblogs aan wijden.
    Laura Babeliowsky

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meest gelezen artikelen

Weblogs: wat zijn het en wat kunnen ze voor je doen?

Ik houd van schrijven en vind het leuk om mijn ideeën te delen over mijn passie: effectieve marketing voor zelfstandige ondernemers in de dienstverlening. Om die reden liep ik al maanden rond met het idee een weblog te beginnen en nu is het er eindelijk van gekomen!

Wat ik echter merk, is dat als ik mensen erover spreek, velen nog niet weten wat een weblog (of kortweg blog) is en wat je er aan zou kunnen hebben. Daarom wilde ik in dit bericht ingaan op de vraag: wat is een weblog en in hoeverre kun je het gebruiken als marketingtool?

Het grote misverstand over een volle coachpraktijk

Sandra, een vrouw die ik laatst sprak, heeft een coachopleiding gevolgd en wil nu eindelijk haar grote droom gaan realiseren: een eigen coachpraktijk. Vanaf september wil ze echt gaan starten. Ze heeft een kamer in haar huis ingericht met prettige stoelen en een handig koffiezetapparaatje gekocht. Voorlopig werkt ze 1 dag per week, maar haar droom is om op den duur een volle praktijk te hebben zodat ze goed kan verdienen.

“Reken maar uit”, zegt ze. “Als ik met iedere klant drie sessies doe per maand, en ik vraag daarvoor 750 euro, dan hoef ik maar 10 klanten te hebben of ik verdien al 7500 euro per maand. Dat is veel meer dan in de parttime job die ik eerst had. Als ik er 20 heb, verdien ik 15.000 per maand, een inkomen dat echt mijn stoutste verwachtingen zou overtreffen”.

Hoe je om kunt gaan met kritiek

Altijd als ik mijn ezine schrijf, presentaties geef, artikelen schrijf op mijn weblog, krijg ik reacties van anderen. In de meeste gevallen zijn die positief. Ik krijg mailtjes van mensen die me schrijven hoe ik hen geïnspireerd heb, die de  tips en adviezen daadwerkelijk toepassen in de praktijk en daar veel aan hebben. Daar ben ik altijd blij mee en ik heb er een apart mapje van gemaakt in mijn emailinbox.

Maar het is niet allemaal zo warm. Als je veel schrijft, spreekt, en stelling neemt, krijg je ook kritiek, soms bijtend als zuur in je gezicht.