Vaak hoor ik klanten zeggen: “Laura, het klinkt allemaal heel leuk wat je zegt, om programma’s van duizenden euro’s aan klanten te verkopen. Maar mijn klanten zijn PARTICULIEREN. Die gaan dat NOOIT betalen”.
Dat hoor ik vaker. Het idee is dat je “bedrijven” hebt en “particulieren”. Bedrijven willen investeren en geven geld uit. “Particulieren” kunnen geen kosten aftrekken en geven weinig geld uit
Als zzp’ers denken in termen van “particulieren”, is dat vaak een recept voor een marginaal bedrijf, met lage prijzen en lage inkomsten. Ze investeren niet veel in marketing en blijven daarom onzichtbaar voor veel mensen.
Coaches en trainers die zich op “particulieren” willen richten, voelen zich vaak geremd om deze stap te zetten.
Saskia, een interimmanager, vertelde mij dat ze graag “healer” willen worden. Maar ze zette de stap niet, want: “Dit is voor particulieren… die betalen nu eenmaal niet veel!” En zo bleef ze het werk doen wat ze niet graag wilde, dat haar uitputte, afmatte en ongelukkig maakte.
Klopt dit wel? Wat is een particulier eigenlijk? Is het waar dat ze niet veel willen betalen?
Eerst even de officiële definitie van een “particulier”. Volgens Wikipedia betekent “particulier” dat iets niet als bedrijf of overheid is georganiseerd. In de praktijk komt het erop neer dat de gewone burger als particulier wordt aangemerkt, naast het bedrijfsleven en de overheid anderzijds.
Tot zover de officiële definitie. Wat heb je hier verder aan? Betekent dat dat particulieren geen goedbetalende doelgroep kunnen zijn?
Een doelgroep houdt in:
– een groep mensen die een bepaalde behoefte / probleem /vraagstuk deelt
– een groep die identiceerbaar is en gemeenschappelijke kenmerken heeft
Het doet er dus eigenlijk niet toe wat particulieren “juridisch” voorstellen.
Mijn stelling is: niemand staat ’s ochtends op met het idee: “ik ben een particulier”. Wat je wel denkt, is: “dit is wat ik wil, dit is wat ik nodig heb, hier lig ik wakker van”.
Particulieren zijn dus net zo goed mensen met een behoefte aan wie je je diensten kunt aanbieden. En als hun behoeften groot genoeg zijn, zijn zij evengoed bereid om hiervoor goed te betalen.
Deelnemers aan mijn Bouw een Bloeiend Bedrijf-programma’s leren dat particulieren niet echt bestaan, en zij bieden diensten aan aan de mensen die ze nodig hebben, voor de prijs die ze echt waard zijn. Ze leren hoe ze deze mensen kunnen aantrekken en creëren een businessmodel met een gedifferentiëerd aanbod van diensten, laaggeprijsd maar ook hooggeprijsd. Ook “particulieren” hebben behoefte aan high-end diensten die hoge waarde bieden en de snelste resultaten helpen te bereiken.
Hier enkele voorbeelden:
Wanda Vendrig helpt ouders die in scheiding liggen om een vechtscheiding te voorkomen. Zij biedt goedbetaalde VIP-dagen en programma’s aan om hier de handvaten in te krijgen…
Cindy van Dorst helpt gezinnen met een nieuwe puppy om de hond goed op te voeden, zodat het gezinsgeluk toeneemt. Ze biedt VIP-dag en programma’s van duizenden euro’s, waarmee ze een unieke positie in dit vakgebied inneemt.
Wanda en Cindy geloofden niet meer dat hun klanten “particulieren” waren en zagen ze gewoon als “klanten”. Zij zetten professionele bedrijven op, kunnen veel mensen met nijpende problemen helpen, en boeken goede inkomsten.
Als je particulieren als mensen met een behoefte gaat zien, ontstaat er een wereld van mogelijkheden en kansen, om goedlopende bedrijven op te richten.
Wil jij dit ook in de praktijk brengen? Wil je hierover met ons in gesprek? Vraag dan een strategiegesprek aan. We helpen je graag hiermee. We geven je graag ideeën.
Eén reactie
Laura Babeliowsky ???
Dag Laura,
Ik ben Tony Volger, een oud-leerling piano van je moeder, eerst bij ons in huis, Meeuwenlaan 19, en later, tijdens mijn gymnasiumtijd, Joh. Verhulststraat 204, waar jij nu woont, als ik het goed begrepen heb van Georgien.
Leuk, zomaar je naam en die van je moeder tegen te komen.
Het ga je goed.
Hartelijke groet, natuurlijk ook aan je moeder,
Tony