Zelfstandig zijn is leuk, maar kan ook moeilijk en verdrietig zijn

Is het tijdperk van de individualisering voorbij? Volgens sommigen wel. We gaan weer helemaal terug naar het “wij-gevoel”, zoeken naar saamhorigheid, een nieuw gemeenschapsgevoel etc. etc.

Ongetwijfeld zal aan die individualisering een eind gaan komen maar dit is nog niet de dagelijkse realiteit van de vele zelfstandigen die er op dit moment zijn. Zelfstandig worden is juist in de mode, dit jaar zijn er 100.000 bijgekomen. Dit zijn mensen die zich juist ontworstelen aan het “wij” van hun werkomgeving en op eigen benen willen staan.

Hoe moeilijk is dat eigenlijk? Kan iedereen dat? Wat is daarvoor nodig en hoe kun je het in jezelf ontwikkelen?

Het ligt namelijk niet zomaar voor de hand dat iedereen dat kan. Zelfstandig zijn betekent wat mij betreft functioneren in de hogere regionen van het menselijke kunnen. Het vergt dat je “autonoom” kunt functioneren, op eigen kracht kunt drijven. Het betekent dat je iets nieuws in de wereld kunt zetten. Je eigen visie hebt en uitdraagt.

Maar niet alleen dat. Je moet durven op te vallen, onderscheidend willen zijn. Je moet wat marketing goeroe Seth Godin noemt in zijn boek “Purple cow” – the art of being remarkable” een “purple cow” durven te zijn. Een paarse en dus geen grijze muis zijn. En dan het risico lopen om afgewezen te worden.

En ook nog dit: als er niemand is wiens orders je kunt volgen, moet je ook je eigen dagstructuur kunnen creëren. Je eigen aanbod ontwikkelen zonder dat er iemand op zit te wachten en dwars tegen alles in. En de zekerheid van een vast inkomen kunnen loslaten.

Wat ik voor mezelf weet is dat je dit kunt leren, met vallen en
opstaan.
Ik MOEST het van mezelf leren, want ik wilde nooit meer onder
een baas werken.

Ik heb er zelf wel tien jaar over gedaan om dit te kunnen en ondertussen veranderde mijn leven totaal. Mensen die in loondienst zijn, zijn bijna geheel uit mijn vriendenkring verdwenen (geen zin meer in het eeuwige geklaag over machinaties waar ze geen invloed op kunnen uitoefenen). Het liefste ga ik om met die andere “vrije jongens en meisjes” die het ook allemaal uit hun tenen moeten halen. Groot voordeel is dat je overdag met ze kunt afspreken voor een kop koffie. Ze hebben iets te zeggen over hun eigen tijdsindeling.

Mijn grote voorrecht is dat de zelfstandigen ook mijn klanten zijn en ik dus de hele dag met ze optrek. Allemaal zijn ze bezig om hun eigen ding in de wereld te zetten. Meestal doen ze het fantastisch, veel sneller dan ik het zelf heb gedaan. Maar niet altijd is dat zo.

Als je altijd hebt gedaan wat anderen je opgedragen hebben, is het moeilijk om nu je eigen plan te kunnen trekken. Sommigen hebben hun autonomie zo slecht ontwikkeld dat ze volledig in het duister tasten over wie ze nu moeten zijn. Ze kunnen geen enkele keuze meer maken. Hun website komt maar niet af. Sommigen zijn zo bang dat ze soms helemaal hun verlangen om hun eigen ding te gaan doen, kwijtraken. Dit zijn echt hartverscheurende momenten om mee te maken.

Marielle Hendriks is een Rotterdamse coach die creatieve professionals helpt bij het overwinnen van blokkades in hun creatieve proces (link naar haar website onderin dit bericht). Zij houdt zich al dertig jaar bezig met het thema autonomie dus ik ga even mijn licht bij haar opsteken.

Volgens Marielle Hendriks blijkt uit onderzoek dat autonomie slechts is weggelegd is voor een klein deel van de mensen. Maar uiteindelijk heeft iedereen het in zich. In onze jeugd wordt het echter vaak afgeremd. Wat kun je doen om je autonomie te ontwikkelen?

Volgens Hendriks is het belangrijkste om zelfkennis te ontwikkelen. Angsten, twijfel en andere blokkades ontstaan door bepaalde overtuigingen. Ga aan de slag met een coach of therapeut, is haar advies. Ik voeg er nog wat aan toe.

Zie zelfstandig zijn als een leerproces. Het is logisch dat je het niet kunt van de ene dag op de andere. Geef je zelf de ruimte om in je ondernemerschap te groeien.

Kies manieren om het onder veilige omstandigheden te leren. Ga bijvoorbeeld eerst als freelancer werken in dienst van een bureau. Voor de belastingdienst ben je nu zelfstandig maar in de praktijk doe je vaak nog wat anderen van je willen. Dat geeft niet; zo kun je er langzaam aan wennen.

Omgeef je met mensen die rolmodel voor jou kunnen zijn. Zoek ze in de talrijke netwerken die er in Nederland voor de zelfstandigen zijn. Werk samen – op voorwaarde natuurlijk dat deze mensen ook autonoom kunnen functioneren en niet aan je gaan hangen.

Zoek buiten je zelfstandigheid om zoveel mogelijk het “wij-gevoel” op. In je familie, je vriendenkring. Zonder een goede band met familie en vrienden kan het niet.

Maar dan nog het belangrijkste: Leer hoe je aan marketing kunt doen! Heel veel mensen konden kiezen voor autonomie op het moment dat ze voor zich zagen hoe ze met hun idee een inkomen konden verwerven. Een goede marketing legt een degelijke basis voor je zelfstandigheid, geeft veiligheid en zekerheid en maakt zo autonomie mogelijk.

Want – en dat is de rare tegenstelling: echte autonomie kan niet zonder verbondenheid. Verbondenheid met de behoeften van mensen en daaraan ten dienste willen staan. Met marketing sla je de brug tussen jezelf en de behoeften die er zijn. Als je deze brug niet slaat, is je autonomie geen autonomie maar een vorm van autisme.

En op een gegeven moment weet je niet beter of dit is de beste manier voor jou om te leven. En pas dan kan wat mij betreft aan individualisering op werkgebied een eind komen. Het “wij” dat dan zal ontstaan, zal echt een “nieuw wij” kunnen zijn, en niet meer – zoals eerst – op angst of onvermogen zijn gebaseerd.

Links:
De website van Marielle Hendriks is http://www.followyourmind.nl/
Het weblog van Seth Godin is http://sethgodin.typepad.com/

Je reactie op dit artikel is van harte welkom! Klik hiervoor op “reacties”.

9 reacties op “Zelfstandig zijn is leuk, maar kan ook moeilijk en verdrietig zijn”

  1. Sophia schreef:

    Beslist waar, dat zelfstandig zijn zowel geweldig is als een beetje zieligjes soms. Mij kost het nog altijd moeite om mezelf te laten zien – eigenlijk ben ik dat aan het oefenen, al een paar jaar en ik durf steeds meer, maar het gaat wel langzaam! Ik ben ook begonnen als freelance taaltrainer en het gaat steeds meer richting eigen klanten.
    En het komt inderdaad ook bij mij uit mijn jeugd, want ik mocht vroeger nooit iets van mezelf laten zien. Mijn ouders schrokken daarvan, dus ik liet het wel uit mijn hoofd om creatief of origineel te doen. Maar nu merk ik steeds meer dat míjn originaliteit níet ligt in het reageren op anderen, maar in het doen van iets heel nieuws, iets wat helemaal van mij is. Ik moet gewoon met iets beginnen en dan zeurt er helemaal niemand dat het niet goed is ofzo:-)))!!
    Dit jaar ga ik dus (2008) open trainingen organiseren in zakelijk Duits, Engels en Frans en iedereen die zin heeft, kan zich inschrijven. Ik durf, ik durf, ik durf het!

  2. Hoi Sophia,
    Dat gaat vast lukken! Ik wens je heel veel succes.
    Laura

  3. martijn aslander schreef:

    mooie post, dit aspect wordt door een hoop starters over het hoofd gezien.
    dank!

  4. Hans Krommenhoek schreef:

    mooi gezegd. Ik zie dat veel mensen die makkelijk voor zichzelf beginnen meestal ook vrienden of familieleden hebben die al een eigen onderneming hebben. Het zijn volgens mij twee verschillende werelden, zoals je zelf al aangaf. Het meest spannende is de eerste stap en daarna de doorstart tot een succesvolle onderneming. Dit zeggend, werkende onder een werkgever!
    Stimulerende blog, bedankt.
    Hans Krommenhoek

  5. Hans,
    Bedankt voor je reactie.
    Proef ik daar niet wat belangstelling om ook voor jezelf te beginnen?
    Laura

  6. Lucy Schaaphok schreef:

    Hallo Laura,
    ik herken veel van wat je schrijft. Ik zie mijn onderneming ook als een leerproces en heb er al gigantisch veel van geleerd.
    Ik geniet er enorm van om mijn creativiteit erin te steken, om vrij te zijn in de dingen die ik wil doen en te zien dat ik een positieve bijdrage lever aan het leven van mensen.
    Ik ben nu een nieuwe workshop aan het ontwikkelen, wat ik erg leuk werk vindt!
    Het bijzondere van ondernemen is dat je van niets iets kunt maken – creëren dus.
    Ik ben er van overtuigd dat het uiteindelijk in iedereen zit, maar dat je inderdaad wat blokkades moet overwinnen en het echt moet wíllen.
    PS ik vind heterg leuk om je nieuwsbrieven te ontvangen én te lezen. Inspirerend!
    Hartelijke groeten,
    Lucy Schaaphok

  7. Jacques schreef:

    Ik heb alles met interesse gelezen. Ik wist al vroeg dat ik een eigen zaak wilde hebben maar mijn eerste bv was al failliet toen ik hem kocht en de tweede zaak moest ik wegens geldgebrek staken. Jaren in loondienst volgden voor ik de kans kreeg om mijn huidige zaak op te starten. Dat was heel zwaar, omdat het nu allemaal met eigen geld moest, wijs geworden door de ervaringen uit het verleden. Ook ik ben bijna alle “vrienden” verloren omdat mijn zaak “mijn kind” was. Inmiddels draai ik 18 jaar maar sinds januari vorig jaar weet ik dat ik moet stoppen omdat de markt inkrimpt en ik moet nu weer opnieuw beginnen. Tevens moet ik mijn “oude” zaak nog netjes beeindigen, voorraad uitverkopen, afrekenen met de fiscus, klanten uitleggen waarom je stopt en bovenal iedereen in de omgeving overtuigen dat je niet zielig bent omdat je stopt maar dat het juist leuk is om weer een nieuwe uitdaging aan te gaan. Moeilijk dus maar ik heb er erg veel zin in. En daar gaat het om:dat je iets doet waar je zin in hebt! Dan kan je alle tegenslagen verwerken.

  8. Hans Krommenhoek schreef:

    @ Laura, het is nog steeds iets dat bij mij van binnenin erg kriebelt, hoewel ik veel uitdagingen heb bij mijn huidige werk maar dat is anders.

  9. Annet van Prooijen schreef:

    Ik ben blij dat ik twee jaar geleden ben begonnen met mijn eigen zaak. Ik leefde toen nog van de bijstand. Nu niet meer door doorzettingsvermogen is het gelukt om verder te komen en onafhankelijk te zijn. Ook heb ik veel van jullie tips geleerd. Ik vind het belangrijk om te netwerken en samen te delen.
    Ik kom er vaak met een rijker gevoel vandaan. Groeten en alle zzpers en ondernemers suc7.

Laat een antwoord achter aan Jacques Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meest gelezen artikelen

Weblogs: wat zijn het en wat kunnen ze voor je doen?

Ik houd van schrijven en vind het leuk om mijn ideeën te delen over mijn passie: effectieve marketing voor zelfstandige ondernemers in de dienstverlening. Om die reden liep ik al maanden rond met het idee een weblog te beginnen en nu is het er eindelijk van gekomen!

Wat ik echter merk, is dat als ik mensen erover spreek, velen nog niet weten wat een weblog (of kortweg blog) is en wat je er aan zou kunnen hebben. Daarom wilde ik in dit bericht ingaan op de vraag: wat is een weblog en in hoeverre kun je het gebruiken als marketingtool?

Het grote misverstand over een volle coachpraktijk

Sandra, een vrouw die ik laatst sprak, heeft een coachopleiding gevolgd en wil nu eindelijk haar grote droom gaan realiseren: een eigen coachpraktijk. Vanaf september wil ze echt gaan starten. Ze heeft een kamer in haar huis ingericht met prettige stoelen en een handig koffiezetapparaatje gekocht. Voorlopig werkt ze 1 dag per week, maar haar droom is om op den duur een volle praktijk te hebben zodat ze goed kan verdienen.

“Reken maar uit”, zegt ze. “Als ik met iedere klant drie sessies doe per maand, en ik vraag daarvoor 750 euro, dan hoef ik maar 10 klanten te hebben of ik verdien al 7500 euro per maand. Dat is veel meer dan in de parttime job die ik eerst had. Als ik er 20 heb, verdien ik 15.000 per maand, een inkomen dat echt mijn stoutste verwachtingen zou overtreffen”.

Hoe je om kunt gaan met kritiek

Altijd als ik mijn ezine schrijf, presentaties geef, artikelen schrijf op mijn weblog, krijg ik reacties van anderen. In de meeste gevallen zijn die positief. Ik krijg mailtjes van mensen die me schrijven hoe ik hen geïnspireerd heb, die de  tips en adviezen daadwerkelijk toepassen in de praktijk en daar veel aan hebben. Daar ben ik altijd blij mee en ik heb er een apart mapje van gemaakt in mijn emailinbox.

Maar het is niet allemaal zo warm. Als je veel schrijft, spreekt, en stelling neemt, krijg je ook kritiek, soms bijtend als zuur in je gezicht.