Hoe je om kunt gaan met kritiek

Altijd als ik mijn ezine schrijf, presentaties geef, artikelen schrijf op mijn weblog, krijg ik reacties van anderen. In de meeste gevallen zijn die positief. Ik krijg mailtjes van mensen die me schrijven hoe ik hen geïnspireerd heb, die de  tips en adviezen daadwerkelijk toepassen in de praktijk en daar veel aan hebben. Daar ben ik altijd blij mee en ik heb er een apart mapje van gemaakt in mijn emailinbox.

Maar het is niet allemaal zo warm. Als je veel schrijft, spreekt, en stelling neemt, krijg je ook kritiek, soms bijtend als zuur in je gezicht.

Een van de controverses die ik vaak oproep,
heeft te maken met mijn pleidooi om als ZZP-er de stap te zetten naar een succesvol en winstgevend bedrijf. Eén van de
leuke aspecten van ondernemer zijn, is wat mij betreft dat je er rijk
mee kunt worden. Steevast is er dan altijd iemand die zegt: “Geld is toch niet
belangrijk? Het belangrijkste is toch dat ik doe wat ik leuk vind?” Of:
“Rijkdom is toch juist dat je blij bent met de mooie dingen in het
leven?” Tja, wat zal ik er eens op zeggen?

Maar wat ik veel erger vind, is kritiek op de
manier waarop ik praat en me gedraag.
Ik stuntel altijd een beetje,
grijns en giebel. Ik laat onzekerheid en twijfel zien. Voor veel mensen
is dat niet “zoals het hoort” en ze kunnen het niet rijmen met iemand
die succesvol is. Ze sturen me mailtjes waar de haat vanaf druipt.

Als ik presentaties geef, is er achteraf
altijd wel iemand die me dringend adviseert “eens een presentatiecursus
te volgen”
, niet wetende dat ik dit al vijftien jaar deed en nog
steeds doe (een uitzonderlijk goede volgde ik laatst bij Lianne Ebbinkhuijsen).

Een vrouw schreef me laatst: “Je praat erg
aarzelend en onzeker.
Je presentatie is daardoor wat mij betreft
niet overtuigend. Ik vind dat je nog een hele slag te maken hebt”.

Dit soort kritiek raakt me hevig! Het is
alsof iemand zegt: “Je kunt nog zo je best doen, tonnen per jaar
verdienen, maar eigenlijk ben je nog steeds niet oké, ga eerst nog maar
eens een slag maken”. Ik voel me
belemmerd in mijn groei en mogelijkheden, en dat demotiveert me enorm.

Maar ik ben natuurlijk niet de enige die
kritiek krijgt.
Waarschijnlijk krijg jij hem ook – het is
onlosmakelijk verbonden met het feit dat je je nek uitsteekt en
zichtbaar wordt. Ook bestsellerauteur Tim Ferriss krijgt hem, zo blijkt
uit een lezing die hij laatst gaf voor The Next Web. Daarin geeft hij
kritiekkrijgers echt een hart onder de riem. Een van zijn uitspraken
luidt: “Trying to get everyone to like you is a sign of mediocrity.”
(Colin Powell) en hij moedigt je aan juist ernaar te zoeken om stom en
gek gevonden te worden, om jezelf erin te trainen.

Hier mijn eigen manier om er mee om te gaan:

–    Kritiek raakt je het meeste, als je
vindt dat de criticus gelijk heeft.
Op het moment dat je leert om ook je zwakke plekken te omarmen, zal de kritiek je veel
minder raken. Sinds ik veel beter accepteer
dat ik een introvert en verlegen iemand kan zijn die veel lacht omdat ze dingen – nou ja – gewoon grappig vindt, trek ik me veel minder aan van
deze kritiek, en hem nu zelfs al een hele tijd niet meer gehoord. Voel me
nu ook vrij om erover te schrijven, terwijl ik me er eerst diep voor
schaamde.

–  Veel mensen uiten kritiek omdat ze gewoon
boos zijn, teleurgesteld in het leven.
Succesvolle mensen geven hun
een heel slecht gevoel over zichzelf, en daar maken ze je graag
verantwoordelijk voor. Wat je het beste kunt doen, is deze mensen van je
lijst halen en zonder schuldgevoel te kiezen voor de mensen die je een
goed gevoel geven en blij met je zijn.

–    Kritiek kan natuurlijk ook heel
waardevol zijn.
Bedank er dan voor! Maar als je hem niet waardevol
vindt, mag je best feedback teruggeven. Ook al geven mensen je kritiek
vanuit de beste bedoelingen en om je echt te helpen, goed feedback geven is een kunst en daar mag je ze op jouw beurt best iets over leren.

–    De pijn van de kritiek zwakt af als je
je in herinnering roept waarom je je bedrijf ook weer begonnen bent
.
Als het goed is, is dat een hoger doel: in mijn geval zelfstandigen
goed rond te laten komen, terwijl ze doen wat ze het allerliefste willen
doen. Dienstbaarheid voor anderen is een oneindige bron van inspiratie,
is mijn ervaring. Als je weer met je klanten aan het werk bent, keert
je motivatie gauw terug en denk je er niet meer aan. Zoals Ferriss zegt:
“Living well is the best revenge.” (George Herbert). De Nederlandse
uitspraak “De honden huilen, maar de karavaan trekt verder”, drukt het
met m.i. ook heel mooi uit.

En hoe ga jij met kritiek om? Je reactie op dit artikel is heel welkom! Klik hiervoor op “reacties”

© 2010 Laura Babeliowsky

50 reacties op “Hoe je om kunt gaan met kritiek”

  1. Antonio Rubio schreef:

    Hallo Laura,
    ik vind het van uitzonderlijke klasse dat je je zo kwetsbaar opstelt. Hoewel ik zelf wél kritiek kan incasseren, ben ik nog niet zo ver dat ik daar vrij over kan spreken. Dit is voor mij dus mijn leermoment.
    Dank je wel.
    Antonio Rubio

  2. Tom Beek schreef:

    Goed stuk! Ik vind inderdaad jouw introverte kant heel sterk en overtuigend. Omdat het authentiek is. En dat is belangrijker dan al die andere dingen 🙂

  3. Ina Cüsters-van Bergen schreef:

    Hoi Laura,
    Kritiek of feedback is het grootste geschenk dat je kunt krijgen, want iemand legt precies de vinger op jouw zwakke schakels. Je kunt dit soort kritiek (ongeacht de intentie die de kritiekgever heeft) heel goed benutten, wanneer je de energie die je voelt (in de vorm van pijn of gekwetstheid) gaat gebruiken om te groeien. Je groeit dan als persoon én als professional.
    Hiervoor zijn hele krachtige technieken ontwikkeld die o.a. stammen uit de Alchemie en worden hier aangeduidt als ‘de transformatie van lood naar Alchemistisch Goud’, en die onderdeel zijn van de ‘Zoektocht naar de Steen der Wijzen’.
    Deze technieken zijn ook voor moderne professionals zeer goed bruikbaar en zorgen ervoor dat jij een topsporter wordt in je eigen niche. Zo leer je wat er als potentieel in je zit, ook te ontwikkelen.
    In plaats van gebukt te gaan onder kritiek word je dan ‘magier in je eigen leven’. Ik heb een uitgebreid trainingsprogramma ontwikkeld voor professionals die het beste in zichzelf willen ontwikkelen.
    En voor iedereen die kritiek heeft op de presentatie van mijn product: het is een beetje vreemd, maar wel érg lekker! Lees meer over de zoektocht naar het alchemistisch goud op http://www.templeofstarlight.eu
    Hartelijke groeten
    Ina Cüsters-van Bergen

  4. Paul Brand schreef:

    Hoi Laura,
    leuk stuk om te lezen. Wat voor mij een belangrijk besef is bij kritiek is dat het bijna altijd meer over de kritiekgever zegt als over de kritiekontvanger. Je kunt een eigenschap in een ander alleen herkennen als je die eigenschap zelf bezit. En inderdaad het kan irritant zijn als je een persoon ziet die die eigenschap in de wereld durft te zetten en kiest voor authentiek zijn. Hoe kwetsbaar dat ook is. De echte kracht zit nu eenmaal in echt en kwetsbaar zijn. Leuk onderwerp!

  5. Simon Groen schreef:

    “A critic is someone who never actually goes to the battle, yet who afterwards comes out shooting the wounded.” – Tyne Daly

  6. Denise schreef:

    Laura, je stuk raakt me echt. Vooral omdat jij juist een voorbeeld voor me bent. Je toont iedere keer weer de moed om je onzekerheid te laten zien. Hierdoor durf ik het ook (-:
    Hartelijke groet,
    Denise Boomer

  7. Otteline schreef:

    Wow Laura, ik reageer niet snel op weblogs, maar in dit geval moest het gewoon. Heel mooi om te zien hoe je je zo kwetsbaar durft op te stellen. Een ware inspiratiebron!
    Dank je wel!
    Otteline

  8. Dank je wel, Laura.
    Geen ‘dan moet je maar een brede rug krijgen, jij wilt toch zo graag op de voorgrond’. Verfrissend!

  9. Liseth schreef:

    Herkenbaar: ik wordt vaak heel onzeker van kritiek op punten waarover ik aan mezelf twijfel, en heb dan de neiging in de verdediging te springen. Maar dat probeer ik af te leren 😉
    Dat onzekerheid tonen altijd fout is is natuurlijk onzin (ligt er maar aan in welke situatie): ik heb eens het verwijt gekregen dat ik geen goede docent was omdat ik het eerlijk tegen mijn leerlingen zei als ik iets niet wist, en mijn onzekerheid liet zien. Mijn collega’s zeiden: “Als je iets niet weet ‘verzin’ desnoods iets, maar laat nooit aan je leerlingen merken dat je onzeker bent.” Nou daar was het gewoon echt niet mee eens dus die kritiek heb ik me dan ook niet aangetrokken.
    Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik zelf soms best harde kritiek kan geven, en dat vind ik geen goede eigenschap van mezelf: feedback geven is inderdaad een kunst… wordt aan gewerkt…
    groeten, Liseth

  10. Mooi artikel Laura!
    Wat ook kan helpen in het omgaan met kritiek is je realiseren dat kritiek nooit iets over jou zegt.
    Het is altijd een reflectie van een emotie die jij of je werk in de ander aanraakt.
    Datzelfde geldt overigens voor complimenten. Maar die zijn wél leuk om te krijgen 🙂

  11. Dag Laura,
    Mooi stuk. Het kost de meeste van ons het nodig werk om om te gaan met kritiek. Het is nu eenmaal zo dat we veel oude stemmen nog in ons hoofd hebben (vader/moeder/leraren etc: wie voor een kwartje geboren is, kind, praat toch een duidelijk, welnee dat zit er toch niet in voor jou)
    Zolang je die stemmen (nog) niet herkend als iets dat is aangeleerd en dus niet als ‘de waarheid’, vormen ze je achilleshiel.
    En nooit hoor je die stemmen duidelijker dan wanneer ze door een ander nog eens fijn onder de neus worden gewreven. Beroeps criticasters lijken soms een extra zintuig te hebben om die oude stemmen extra hard te laten klinken! Ik zie het ook bij cliënten die soms bijna geen stap durven te zetten omdat ze echt ontzettend bang zijn voor kritiek.
    En in dit land zijn we behoorlijk goed in kritiek geven.
    Het grappige is dat ik laatst nog dacht aan jouw stem van de teleseminars omdat je stem de verwondering heeft van iemand die voor het eerst iets dergelijks doet. Terwijl je overduidelijk heel goed weet wat je doet. Ik ervoer dat juist als sympathiek en echt. Een stem die open staat voor nieuwe ideeën en kwetsbaar durft te zijn.

  12. Gerard. Bakker schreef:

    Hallo Laura
    De geijkte / geaccepteerde vorm van iets ( presentatie/ advertentie etc) is veelal niet de effectiefste.
    Het resultaat bepaald uiteindelijk of iets goed was.
    Als de men wegloopt of in slaap valt bij je presentatie moet je op zoek naar de oorzaken. Als ze geboeid blijven luisteren, steeds terugkomen en klant worden doe je blijkbaar iets goed.

  13. Hoi Laura,
    Ik ben het met je eens. Ikzelf heb nog steeds best moeite met kritiek en stel me ook altijd verdedigend op maar dat is helemaal niet nodig (en heel vermoeiend) Ik weet heel goed waarom ik bepaalde keuzes maak en sta zeker achter die keuzes.
    You can’t win them all.
    Al die ‘presentatietechnieken’ daar prik ik zo doorheen. Blijf gewoon jezelf!
    Groetjes, Inge van den Nouweland

  14. Aleid Overbeek schreef:

    Hoi Laura,
    Jouw presentatie vind ik zo ontwapenend en authentiek. Ik noem het vaak als voorbeeld naar anderen: dat je geen gelikte commerciële babbel hoeft te hebben en toch succesvol kunt zijn en waardevol voor anderen.Prima zoals jij dat doet, ik heb al veel van je geleerd en ik luister juist graag naar je vanwege je presentatie op jouw manier. Dank voor dit artikel, hartelijke groet, Aleid.

  15. Barbara Philipsen schreef:

    Hi Laura,
    Goed en open artikel, herkenbaar ook. Wat ik zelf doe om met kritiek om te gaan:
    – is het wel kritiek of is het feedback? vraag ik mezelf eerst af
    – als het feedback is, gaat deze dan over mij?
    – als het feedback is en deze gaat niet over mij, moet ik er dan nog iets mee?
    – is het kritiek en gaat deze over mij, sluit het aan bij mijn eigen beleving/waarneming?
    – kan ik mijn eigen beleving/waarneming toetsen bij iemand van wie ik denk dat hij/zij eerlijk antwoord geeft?
    Uiteindelijk deduceer ik venijnige opmerkingen op deze manier tot “dit zegt meer iets over hem/haar dan over mij” of “dit is interessante feedback, daar moet ik eens over nadenken”. En dan kan ik het parkeren tot de volgende keer dat ik in het openbaar moet spreken.
    Heel vaak merk ik dat kritiek eigenlijk projectie is van degene die het zegt. Ik ben op dat moment de persoon die die beleving in die persoon oproept, maar IK ben het niet.

  16. Andrea Reijntjes schreef:

    Het kan voor mij geen toeval zijn dat ik juist vandaag jouw mail over omgaan met kritiek krijg. Het raakt precies waar ik midden in zit. Veel kritiek te verduren en langzaam aan de twijfel dat het toch aan mij ligt. Blijkbaar geeft de kritiek mijn zwakke punten aan en daar kan ik aan werken. En verder zegt het veel over de kritiekgever zelf.
    Groetjes, Andrea

  17. Alex Mooyman schreef:

    Hoi Laura,
    Tsja, voor botte azijnpissers heb ik maar een remedie. Je er niets van aan trekken en gewoon doorgaan met waar je mee bezig was, zonder een spier te vertrekken,
    Daarnaast is het interessant om te meten hoe groot het percentage is dat onterechte of onvriendelijke kritiek levert.
    Stel dat dit bijvoorbeeld 5% is, dan zou je ook zeker niet meer dan 5% van je tijd aan deze mensen moeten verspillen. Liefst nog minder.
    Verder zegt kritiek vaak meer over degene die het levert, dan over jouzelf.
    Natuurlijk zijn er ook mensen die welgemeende opbouwende kritiek leveren. Dit soort mensen zijn juist waardevol. Laat ze weten dat je hun welgemeende en vriendelijk verwoorde hulp waardeert.
    Tot slot zou ik willen zeggen dat iedereen een mening heeft, maar dat slechts enkelen wijsheid bezitten.
    Laat je nooit in een hokje duwen.
    Alex

  18. Yvonne Mulder schreef:

    Beste Laura,
    Dank voor je open mind, naar jezelf en naar je omgeving, dat is niet voor iedereen weggelegd. Toen ik luisterde naar de tape van Get Clients Now merkte ik dat het ook voor mij lastig was om je verhaal te blijven volgen, inderdaad door het wat aarzelende spreken. Dat geeft een beeld en zegt ook alles over mij en mijn invulling. Ik ken je niet. Door jouw reactie op alle commentaar valt mijn (verzonnen) beeld weg en is er ruimte en interesse voor jou voor in de plaats gekomen. Je ‘kwetsbaar’ zijn spreekt me aan, ik noem dat zelf altijd ‘mijn grootste kracht’.
    Mijn ervaring is dat als je bij aanvang van een training je kwetsbaarheid laat zien en dit bespreekt, de ander gelijk open gaat staan naar jou, er wordt niet naar eigen interpretatie ingevuld omdat jij ‘het plaatje’ al hebt laten zien. En dat zal dit soms nare achteraf commentaar voorkomen.

  19. Gonnie Jansen schreef:

    Hoi Laura, wat heb je al veel reacties in een uur tijd! Wat een inspirerend artikel! Alles draait inderdaad gewoon om jezelf zijn en blijven. Als je je kwetsbaarheid kan laten zien, biedt het altijd openingen naar anderen toe, ook voor ons als ondernemer! Groetjes Gonnie

  20. Mieke Roth schreef:

    Hai Laura,
    Kijk, dit is een blog waar ik blij van wordt! En wat mij ook weer met beide benen op de grond zet. Ik ben op dit moment niet tot heel veel in staat (zoon van 6 maand slokt vrijwel al mijn tijd op, buiten de uurtjes dat ik kan werken), maar ik bookmark deze, samen met het teleseminar dat je hield met Erno, als ik echt kan gaan werken aan mijn zichtbaarheid. Deze moet ik dan maar vaak lezen ;-).
    Enne: zoals de schrijvers hiervoor vind ik het juist wel erg mooi dat jij, met al die ervaring, juist niet een gelikte presentatie houdt!

  21. Esther schreef:

    Wat een mooi en zeer herkenbaar stuk! Ook ik heb de laatste tijd weer de nodige kritiek voor mijn kiezen gehad. Terecht of onterecht het blijft voor mij een Auw!! moment. Nog leuker wordt het als je een weerwoord hebt en men dan zegt dat je beter tegen kritiek (lees:je verlies) moet kunnen. Ik vraag dan altijd:’waar staat dat?’ of ‘van wie moet ik dat?’. Gek genoeg is het antwoord daarop nog nooit gevonden.
    Wanneer je met één vinger naar een ander wijst, dan wijzen er altijd drie naar jezelf. Cliché maar waar:-)
    Opvallend vind ik altijd dat de mensen die vooraan staan om mij af te schieten zélf vaak het minst presteren.
    Eigenlijk kun je kritiek het beste zien als een compliment (als je klaar bent met je wonden te likken:-))
    Het betekent dat jij iets doet wat de critici niet durven of kunnen doen. En dat wekt afgunst. Het heeft iets te maken met maaivelden en koppies die daar bovenuit steken:-)
    Hoe dan ook, kritiek blijft vervelend en is zelden opbouwend, positief of constructief bedoeld hoezeer men je dat ook probeert wijs te maken. Blijf trouw aan jezelf!

  22. Hoi Laura,
    Mooi stuk.
    Opbouwende kritiek van iemand heeft als doel je nog krachtiger jezelf te laten zijn.
    Alle andere kritiek kun je als criticus beter omzetten in energie om zelf weer wat verder te komen in je eigen leven. Daar is meestal ook nog genoeg werk aan de winkel 😉
    Verder eens met @Brigitte: als het niet bij jou hoort, trek je er niet te veel van aan (ook niet van de complimenten hoor 😉

  23. Eric Snissaert schreef:

    Hoi Laura,
    Een artikel dat helemaal uit het hart gegrepen is en voor mij zeker herkenbaar is.
    Zelf heb ik ook altijd heel veel moeite gehad om in het openbaar te moeten spreken. Heb op dat vlak duidelijk mijn gebreken. Wat ik zelf heb ervaren is dat mensen die het goed voorhebben met jou (en met andere mensen) hieraan in het geheel geen aandacht besteden en alleen geïnteresseerd zijn in ‘wat’ je zegt i.p.v. ‘hoe’ je het zegt. Vanuit mijn vak heb ik geleerd dat mensen die negatief in het leven staan en hierdoor graag negatieve kritiek leveren zelf met een hoop onopgeloste problemen zitten waarvoor ze niet het minste verantwoordelijkheid hebben genomen. Ze zijn in wezen zielig en alleen gericht op zichzelf. Het goede nieuws is dat dat soort lui slechts een kleine percentage vormen (doorgaans zo’n 2% à 3%) van de mensen die je zult ontmoeten. Ze maken deel uit van je (persoonlijke) groei. Geef ze inderdaad een plaats, besteed er geen aandacht aan, en richt je hoofdzakelijk op de mensen die werkelijk van jou iets willen leren en verder willen in het leven.
    Het GCN-programma heb ik toentertijd met heel veel interesse gevolgd en ik heb jou als mens als heel erg plezierig ervaren! Ga zo door Laura!!

  24. Sanne Roemen schreef:

    Goed stuk lieve Laura. Ik was laatst bij een lezing van Gerard Kemkers (die het zoals we weten nogal zwaar te verduren heeft gehad). Hij vertelde te coachen op de sterke kanten van zijn pupillen. Dus: als iemand 90 procent een topper is, dan die 90 procent versterken in plaats van te trekken aan de resterende 10. Ik geloof dat hij ook als voorbeeld de NL volleyballers noemde: ijzersterke aanval, slechte verdediging. Die coach is toen door gaan trainen op de aanval. Als je daar sterk genoeg in bent, heb je de verdediging niet zo hard nodig.
    Ik zie van jou al jaren je focus op je talent, je overtuigingskracht en je grenzeloze geduld. Laat die 10 procent onzekere uitstraling dus maar lekker voor wat hij is. Het hoort bij je!

  25. Heel openhartig Laura. Je durven kwetsbaar opstellen is een teken van sterkte !
    Teveel kritiek krijgen werkt echter op je eigenwaarde in. Iemand die daar geen last van heeft, voelt zeker niet?
    Feedback zie ik als groeikansen om stukjes van mezelf (waarvan ik niet van bewust ben) te verbeteren.
    Wees maar jezelf tijdens je presentaties. Dat komt het meest “echt” over. Veel succes verder !

  26. Hoi Laura
    Ik lees altijd je nieuwsbrieven, deze vond ik niet alleen informatief, hij raakte me ook. Heel herkenbaar. Ik zie kritiek altijd als uitdaging om mijn onzekerheid nog meer te omarmen.
    Groetjes, Martina Hügli Boon

  27. Liesbeth Urbach schreef:

    Deze site als tip van mijn zus. Met een glimlach en herkenning gelezen!

  28. kiki luneau schreef:

    Hi Laura
    Ik geloof ook dat wanneer je jezelf durft te zijn je mensen raakt en wanneer je mensen raakt komt je info aan.
    Waar ik een grappige overeenkomst zag:
    Wanneer je een paard verteld dat je bang voor hem bent en dat letterlijk tegen hem uitspreekt (congurent gedrag) zal hij je zachtaardig benaderen, Omdat je dan volledig congurent gedrag uitstraald. Paarden reageren voornamelijk op body-taal en zijn emotioneel in staat een spiegel te zijn voor ons mensen.
    Wanneer je je angst verbergt en doet alsof je niet bang bent (incongurent gedrag) zal het paard je lichaamstaal niet begrijpen ( je zet een masker op )en daarop ook fysiek reageren.
    Ik geloof dat dat met mensen ook zo is…
    wanneer je durft open te stellen en je angst of kwetsbaarheid toont, je veel eerlijke waardevolle en leerzame en herkennings reacties van je medemens terug krijgt.
    Zie nu hier hoeveel mooie reacties en blijkbaar voor iedereen een heet onderwerp!
    Dank je wel Laura en alle andere mensen die hebben gereageerd voor wat wij elkaar hiermee geven!
    Kiki Luneau uit de Eifel http://www.landgut-strumpffabrik.de

  29. Marco schreef:

    Goed artikel! Wat ik zelf heb ervaren wat goed werkt is dat als je kritiek krijgt je deze bevestigd en vervolgens verklaard waarom je iets doet. Een voorbeeld: Stel iemand geeft je kritiek als “Je bent altijd zo direct”. Dan zeg jij: “Ja dat klopt, maar dat doe ik omdat ik wil dat mensen me goed en ondubbelzinnig begrijpen.” Jou communicatie heeft van jou uit gezien namelijk altijd een positieve intentie. Voor meer info http://www.nlp-voor-de-verandering.com

  30. @allemaal,
    Ongelooflijk veel dank. Ben er nogal beduusd van. Had nooit verwacht dat mijn artikel zoveel respons zou oproepen. Ben erg blij met jullie lieve, leerzame en inspirerende reacties. Ze leggen veel bloot over het wezen van kritiek en hoe je er mee om kunt gaan.
    Nogmaals dank,
    Laura

  31. Wil Bahlmann-Stegeman schreef:

    Ja, we zouden wat meer bemoedigend met elkaar moeten omgaan. Mensen zijn niet volmaakt en ieder van ons heeft zijn eigen sterke en zwakke kanten, daar is niets mis mee. Het gaat er maar om wat je met je kwaliteiten doet in het leven. Ik heb veel hiervan geleerd in mijn opleiding tot Encouraging-Trainer. Jezelf leren accepteren dat je bent zoals je bent en van daaruit kun je verdere stappen doen in je ontwikkeling. Wat mij betreft, ga zo door Laura.

  32. Heel herkenbaar om te lezen en het ontroerd me dat je er zo open over schrijft! Ik ontdek steeds meer dat als ik geraakt wordt door kritiek er iets in me geraakt wordt dat om aandacht vraagt/schreeuwt :). Aandacht die ik alleen mezelf kan geven en niet van anderen moet verwachten. Door dat stuk in mezelf aandacht te geven (bijvoobeeld het feit dat ik vind dat ik alles erg goed moet doen) en te omarmen, wapen ik mezelf steeds meer tegen kritiek. Eigenlijk helpt vervelende kritiek je dus verder om zelf te groeien! Je kan het ook als een cadeautje beschouwen. Blijft het wel belangrijk inderdaad om feedback terug te geven mocht de kritiek op een vervelende manier zijn gecommuniceerd. Dank je Laura!

  33. Volgende stap? Geen kritiek, geen succes.
    Volgende volgende stap? Kritiek bewust uitlokken.

  34. Helen Soler schreef:

    Wow, het aantal reacties op dit artikel zegt al alles! Wat overweldigend!!!
    Laura, ik ben een ongelooflijke fan van je, mag ook wel eens gezegd worden. Ik vind je echt een heel bijzonder mens. Iedere keer geniet ik weer van je “optredens”; van het ogenschijnlijke gestuntel, van je vreemde zinnen, van je gedraai en je gewiebel, van je gevecht met de techniek. Maar ondertussen weet je precies wat je doet en waar je heen wilt, weet je mensen te raken, te motiveren en te inspireren en heb je hart voor je klanten, dus wat maakt het uit? Je bent zooooooo inspirerend! Jouw zogenaamde minpunten zijn juist je kracht!!! Zolang je er maar geen probleem van maakt… Het geheim van omgaan met de kritiek hierop? Laat je verzet los, accepteer jezelf zoals je bent en lach erom. Dank voor je kennis en kunde, je eigenheid en vooral ook je humor.

  35. Hoi Laura,
    Helder geschreven, hoge bomen vangen veel wind, dank voor je schrijven.
    ‘Hoge bomen’ zijn zichtbaar voor velen, zij steken hun nek uit en hebben minder mensen als voorbeeld om zich aan op te trekken, vaak minder beschutting of een veilige ruimte om de kritiekpijn eerst even te verwerken.
    Kritiek is er nooit voor niets, soms is de mopperkont de zwakste schakel in een groep en een spreekbuis voor een nog niet te benoemen ongenoegen. Pijn is vaak een prikkel om te verfijnen, en nog nauwkeuriger te zoeken naar een goede oplossing.
    Mensen willen graag gelijkwaardig bejegend worden, terwijl de rol als docent een andere is dan van een deelnemer. Van docent naar deelnemer, handel ik waar mogelijk vanuit respect voor een ieder. De deelnemer is als mens gelijkwaardig, maar in het spel hoeft de deelnemer minder verantwoording voor het geheel te dragen. Soms plaatst de deelnemer de docent op een voetstuk, waar je dan onwillekeurig meedogenloos kritiek op kan spuiten. Soms zelfs denkend dat je als deelnemer hetzelfde inzicht en uitzicht hebt als de docent, en dat een docent met evenveel gemak zijn kritiek terug uit op de deelnemer. (‘Je kan toch direct zeggen wat je niet bevalt, ik kan wel tegen kritiek’, kan de deelnemer zeggen.). Afbrekende nonchalante losse flodders, die ondermijnend voor het proces van allen, probeer ik te zoveel mogelijk vermijden. Vaak wil ik de ander niet kwetsen , of met gelijke munt terug betalen. Feedback geven eist tact, meestal juist omdat de aardcriticus juist uit onzekerheid spreekt, of eerder behoefte aan aandacht heeft en ik hen bij voorkeur vertrouwen of positieve aandacht wil schenken.
    Dank je, Laura, verfrissend herkenbaar, en leerzaam is je nieuwsbrief. Anneke Wittermans

  36. Josee Camfferman schreef:

    Hoi Laura,
    Ja, dat zit er diep in soms. Zo hoor je te presenteren en anders niet. Zo ‘mag’ je niet met je handen in je zakken presenteren bijvoorbeeld. Maar, who cares? Daar gaat het toch niet om? Ik heb jou een paar jaar terug een presentatie zien geven en het is waar wat je zelf zegt. Dat gaat gepaard met gestuntel, gegiebel en onzekerheid. Dat maakt een presentatie van jou nou juist zo leuk! We kijken naar een echt mens met een echt verhaal. En dat verhaal heeft op mij veel impact gehad en nog. Dus wat mij betreft, houden zo!

  37. Ummuhan. schreef:

    WOW Laura! ook ik voel de behoefte om gelijk een reactie te schrijven op je artikel. In tegenstelling tot wat die persoon over je zei: dat je nog een slag te maken hebt, vind ik dat en zoals ik lees met mij veel anderen, dat je een LICHTEND voor beeld bent van hoe het ook anders kan! Jij druft tenminste je kwestbaarheden te tonen! Deze zijn juist daarom geen zwakte maar kracht:
    “Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.
    Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.”
    Jij bent voor mij het bewijs van de bovenstaande twee zinnen!
    Cheers Laura, het ga je goed.

  38. Anke Fokkens schreef:

    Dag Laura,
    Kritiek over dingen waar ik toch al onzeker over was raakt me echt. Ik wil graag iedereen tevreden hebben en wil het zelf graag erg goed doen.
    Ik dacht vanochtend nog dat ik 2 keuzes had, of gewoon lekker alleen maar doen waarvan ik zeker weet dat ik er goed in ben, of zorgen dat ik in dat waar ik onzeker over ben beter word. Nu realiseer ik me dat er nog een weg is. Anders met de kritiek omgaan.. Dank daarvoor.
    Overigens zie ik jouw onzekerheid juist als je kracht. Dat heeft gemaakt dat ik je ben blijven volgen..

  39. Jacqueline Koffrie schreef:

    Hai Laura, Ik leer zoveel van jou en nu dus ook van de reacties die je krijgt.
    Laatst kreeg ik ook erge kritiek van iemand, na een paar dagen erover denken en met mijn man er over praten, kon ik de kritiek een plaatsje geven, en dat was inderdaad verbluffend want ik realiseerde dat de persoon die de kritiek leverde zelf niet weet hoe ze met iets om moet gaan en dat naar mij probeert te projecteren!
    Dat was dus even gelukt, ik hoop dit volgende keer sneller een plaatsje te geven.
    Bedankt Laura, ga zo door.

  40. Ana Bloemraad schreef:

    Hoi Laura,
    Wat een prachtige stuk. Hiermee laat je zien dat je, naast een succesvole (en een goede) acquisitie trainer, ook een warm, authentiek mens bent. Je durft jezelf te zijn en dat raakt mij op een positieve manier. Het geeft mij moed om mijn weg te vervolgen. Dank je!
    En wat kritiek betreft:
    Van complimenten groeien we, van een goede (negatieve of positieve) feedback leren we en voor kritiek moeten we onze oren sluiten want die heeft geen andere doel dan ons te kleineren zodat de kritiekgever zich beter kan voelen.
    Keep up good work, Ana

  41. Els van Asperen schreef:

    Dank je wel Laura!
    Ik vind het een hele levenskunst, de dingen doen omdat ik ze wil doen en niet omdat ik aardig gevonden wil worden. Steeds weer zelf kiezen hoe ik met reacties van anderen omga en met mezelf.
    Wat mij helpt, is me bewust worden van alle gedachten die ik heb over de kritiek. Die maken het meestal erger: “zie je wel, ik doe het niet goed”, “ik heb gefaald”, “ik kom net kijken, wat weet ik nou?”, “ik doe er niet toe”. Voordat ik het weet, maak ik mezelf monddood en heel klein. En dat voelt slecht.
    Als ik kan zeggen: “Dank je wel, en inderdaad, ik stuntel soms. Ik kan me voorstellen dat dat wel eens afleidt. Ik heb daar inmiddels vrede mee.” dan voelt dat een stuk beter. Rust.

  42. Sylvie schreef:

    Hoi Laura,
    Mooi artikel en mooie reacties. Helemaal raak. Ik kan mezelf ook vaak onzeker voelen en heb ook altijd gedacht dat ik dat moest veranderen om succesvol te zijn. Ik heb je nog nooit in het echt ontmoet, maar als jij kan knallen met onzekerheid, dan kan ik het ook :).
    Ik denk dat het voor veel mensen (ook voor nu kennelijk niet), niet bij elkaar past: succes en onzekerheid. Die kunnen imponeren zonder echt wat te kunnen. Daarom hebben mensen met een grote mond vaak zulke goede posities. Als je echt wat kunt is er dus ook plaats voor je. Alleen vorm en geen inhoud, daar kun je uiteindelijk de oorlog niet mee winnen.
    En ja, als iemand het nodig vindt om dat zo hard te roepen, zonder enige mededogen dan zegt dat veel over die persoon. Over hoe die tegenover zijn eigen onzekerheid staat. Net als het veel jou/mij zegt als die kritiek pijn doet. Mooi stuk om in te groeien.
    Dank je wel voor je openheid hierover, keep it up!
    Sylvie

  43. Dag Laura, ik heb net je artikel gelezen en vind je eerlijkheid en kwetsbare opstelling prachtig. Ook voor mij is herkenbaar wat je schrijft; ik vind kritiek krijgen niet makkelijk, ben snel geraakt- hoewel het door de jaren heen gelukkig wel steeds makkelijker wordt. Wat mij helpt is om me eerlijk en bewust af te vragen of de kritiek (enigszins) terecht is en zo ja, er dan wat mee te doen (en de ander te bedanken) en zo nee, het bij de ander te laten, en dit waar nodig de ander ook te vertellen (maar wel weer zo dat dit me niet onnodig veel energie en tijd kost).
    En nog even ‘algemeen’: het kan me altijd weer verbazen dat zoveel mensen maar voortdurend van alles van anderen vínden, zonder de ander echt te kennen, en dan ook nog menen dat ze dit allemaal maar hardop danwel via de media moeten ventileren. Jammer, maar ja, oordelen is menselijk en ook mij natuurlijk niet vreemd, en voor je het weet ga ik hier lopen oordelen en generaliseren over ‘deze mensen’. Tijd om te stoppen dus, en nogmaals bedankt voor je artikel!

  44. Lorraine Simoons schreef:

    Hoi Laura,
    Moet je eens kijken hoeveel positieve reacties je krijgt! En van mij nog een, ik ben een fan van je, juist omdat je zo jezelf laat zien met je verlegen gestuntel! Je bent ontwapenend en daardoor heel bereikbaar. En omdat je zo slim bent en goed in je werk bereik je wat je wilt, ondanks of misschien dankzij je verlegen uitstraling. Ik bewonder je erom dat je altijd jezelf bent. Ik heb zelf wel moeite met kritiek, en dit is een mooi leermoment voor mij. En ja kritiek zegt meer over de gever (zoals het overkomt bij hem) dan over de ontvanger. Dus ga zo door, succes groeten Lorraine

  45. Yvon le Beyeuc schreef:

    Beste Laura,
    Ook nog even een reactie van mij na alle voorgaande lovende reacties. Moet een goed gevoel geven inderdaad ;o)Te gek!
    Kreeg toevallig vorige week wat kritiek over me heen omdat ik een kans zag om een nieuwe klant binnen te halen. Was best harde kritiek van deze potentiële klant en heeft me in eerste instantie ook best geraakt! Kon wel janken. En begon ook zakelijk aan vanalles te twijfelen. Zo’n impact kan het hebben dus.
    Ik heb er later nog eens rustig over nagedacht. De kritiek raakte me zo enorm omdat het zeer bot op mij overkwam en ergens had die potentiële klant ook wel weer gelijk.
    Maar wat je ook zegt in je artikel. Blijf wel altijd bij jezelf en vergeet nooit de redenen waarom je voor jezelf bent begonnen. Perfect is uiteindelijk niemand maar je zwakkere kanten accepteren en hier open en eerlijk in zijn, daar kunnen veel mensen nog een puntje aan zuigen. Kritiek leveren is zoveel makkelijker. Keep on going Laura!
    Groetjes, Yvon

  46. Om met de woorden van Tony Robbins te spreken:
    “if you want te be succesful, create MASSIVE frustration”.
    Mijn ervaring met het omgaan van kritiek die me raakt is teruggaan naar de oude zere plek van vroeger en me afvragen…wiens echo hoor ik nu? Soms lukt het me on the spot, maar vaker lukt dit pas als ik alleen ben, en rustig kan reflecteren en voelen waar het geraakt is. Een mantra van “toelaten-toelaten-toelaten-toelaten-toelaten” helpt me dan om te voorkomen dat ik in de analyse schiet. Die heb ik allang rond. Het voelen, opnieuw voelen en het nu in mijn volwassen leven ‘omarmen’ helpt me dan. Vaak is er toch iets geraakt wat me aan iets herinnerd van lang geleden, toen ik klein en kwetsbaar was en de wereld letterlijk leek te vergaan. Even diep naar de put toe voelen om vervolgens te ontdekken dat het beneden in rustig is. En dat lukt me gemiddeld 5 van de 10 keer nu…;-) alle andere keren reageer ik zoals ik gewend was te doen: by shutting up (and down) and being nice.
    Mooi werk Laura.

  47. Ben Daenen schreef:

    Hoi Laura,
    Prachtig, herkenbaar stuk heb je geschreven en over authenticiteit gesproken!! Klasse!!
    Je kan het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken toch!!
    In mijn trainingen stel ik mij ook dikwijls kwetsbaar op en dat maakt wat los bij de mensen. Degene die er moeite mee hebben zijn meestal mijn tegenpool en diep in hun hart zouden ze zich ook wel eens wat kwetsbaarder op willen stellen.
    Over allergie en uitdaging kijk naar het kern kwadrant en de kern kwaliteiten.
    Laura wees lekker jezelf en blijf vooral lekker jezelf, dat kost de minste energie!
    HARTelijke groet,
    Ben

  48. Jeroen Mirck schreef:

    Mooie persoonlijke beschouwing op hoe kritiek je in je werkzaamheden kan raken. Toevallig dat we allebei min of meer gelijktijdig besloten te bloggen over de ideeën van Tim Ferriss. Of ook eigenlijk weer niet, want hij verwoordt in praktische tips hoe je om moet gaan met iets dat velen tegenkomen. Kritiek kan frustreren, boosmaken, teleurstellen en demotiveren… maar ook kracht geven om door te gaan en beter te worden.
    Zelf koos ik als invalshoek de manieren om te reageren op kritiek. Ik geloof namelijk niet dat het bekende credo ‘stilzitten als je geschoren wordt’ altijd de beste oplossing is. Weerwoord geven aan onterechte kritiek is waardevol, zeker ook omdat je daarmee critici de wind uit de zeilen haalt. En andersom kun je kritiek ook omarmen en publiekelijk aanvaarden en toepassen. Dat creëert niet alleen sympathie en begrip, het maakt jezelf ook alleen maar beter. En dat is uiteindelijk ook de primaire functie van kritiek.

  49. Ronald schreef:

    Beste mensen,
    Denk dat de hoeveelheid aan reacties overtuigend genoeg is dat kritiek (probeer het feedback te noemen, ligt lekkerder) op en over elkaars manieren van bijvoorbeeld communiceren nog een zeer gevoelig onderwerp is bij het grootste gedeelte van de mensen, zeker omdat niemand gelijk is aan elkaar en het gewoon en simpelweg onmogelijk is om aan alle eisen van iedereen te voldoen.
    Met deze post laat je ook zien dat je zelf niet bang bent om de kritiek/feedback die je krijgt aan iedereen te vertellen, wat ook zeker een plus punt is !
    Veel succes met alles en ik vind echt waar dat er meer mensen moeten zijn die jouw visie over dit onderwerp moeten delen

  50. marian schreef:

    Hoi Laura,
    Wat heerlijk dat je gewoon jezelf bent en durft te laten zien en dat is een hele kunst! Dit is het punt waarop ik training geef en jij laat dit gewoon zien en aan je reacties te zien zijn vele het daar mee eens! Bedankt voor het delen.

Laat een antwoord achter aan Gerard. Bakker Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meest gelezen artikelen

Weblogs: wat zijn het en wat kunnen ze voor je doen?

Ik houd van schrijven en vind het leuk om mijn ideeën te delen over mijn passie: effectieve marketing voor zelfstandige ondernemers in de dienstverlening. Om die reden liep ik al maanden rond met het idee een weblog te beginnen en nu is het er eindelijk van gekomen!

Wat ik echter merk, is dat als ik mensen erover spreek, velen nog niet weten wat een weblog (of kortweg blog) is en wat je er aan zou kunnen hebben. Daarom wilde ik in dit bericht ingaan op de vraag: wat is een weblog en in hoeverre kun je het gebruiken als marketingtool?

Het grote misverstand over een volle coachpraktijk

Sandra, een vrouw die ik laatst sprak, heeft een coachopleiding gevolgd en wil nu eindelijk haar grote droom gaan realiseren: een eigen coachpraktijk. Vanaf september wil ze echt gaan starten. Ze heeft een kamer in haar huis ingericht met prettige stoelen en een handig koffiezetapparaatje gekocht. Voorlopig werkt ze 1 dag per week, maar haar droom is om op den duur een volle praktijk te hebben zodat ze goed kan verdienen.

“Reken maar uit”, zegt ze. “Als ik met iedere klant drie sessies doe per maand, en ik vraag daarvoor 750 euro, dan hoef ik maar 10 klanten te hebben of ik verdien al 7500 euro per maand. Dat is veel meer dan in de parttime job die ik eerst had. Als ik er 20 heb, verdien ik 15.000 per maand, een inkomen dat echt mijn stoutste verwachtingen zou overtreffen”.

Hoe je om kunt gaan met kritiek

Altijd als ik mijn ezine schrijf, presentaties geef, artikelen schrijf op mijn weblog, krijg ik reacties van anderen. In de meeste gevallen zijn die positief. Ik krijg mailtjes van mensen die me schrijven hoe ik hen geïnspireerd heb, die de  tips en adviezen daadwerkelijk toepassen in de praktijk en daar veel aan hebben. Daar ben ik altijd blij mee en ik heb er een apart mapje van gemaakt in mijn emailinbox.

Maar het is niet allemaal zo warm. Als je veel schrijft, spreekt, en stelling neemt, krijg je ook kritiek, soms bijtend als zuur in je gezicht.